Aangezien het vandaag Wereldmeisjesdag is, wou ik even de tijd nemen om een kleine blogpost te schrijven over feminisme. Iedereen die mij kent weet dat dit thema heel dicht bij mijn hart ligt. Het is zelfs de reden dat ik Gender en Diversiteit ben gaan studeren.

Eerst wil ik even een paar misverstanden wegwerken. Geen idee hoe het mogelijk is in 2017, maar er zijn dus nog steeds mensen die bij feminisme denken aan vrouwen > mannen. Dat is dus net waar feminisme NIET om draait. Het gaat over de gelijkheid tussen de twee genders. Volgens mij zijn mensen in de war door de benaming. Laat me even een link leggen met een andere actuele beweging om het wat duidelijker uit te leggen.

Iedereen die actief is op sociaal media, welk kanaal dan ook, zal ooit de hashtag (#)BLACKLIVESMATTER tegengekomen zijn. Waar staat dit voor? Dat zwarte mensen dezelfde rechten en hetzelfde respect als witte mensen verdienen. Zeker in Amerika is dit momenteel een groot probleem. Betekent dit dat witte mensen hun levens er niet toe doen? Natuurlijk niet. Maar de witte mensen hebben geen nood aan een movement aangezien zij die rechten al krijgen! Bij feminisme geldt exact hetzelfde. Natuurlijk verdienen mannen ook gelijke rechten, maar daar ligt net het probleem. Mannen hebben deze rechten al, het zijn de vrouwen die ze nog niet hebben. De mannen die zichzelf ‘menisit’ noemen, zijn dezelfde mensen die #ALLLIVESMATTER begonnen zijn. Way to miss the point, guys. 

Ik persoonlijk ben een witte vrouw in de Westerse samenleving die af en toe misschien eens een seksistische opmerking krijg. Natuurlijk zijn er meerdere kleine dingen die mij ook storen (zoals o.a. catcalling) maar ik maak dus niet heel abnormale dingen mee. Ik heb ouders die mij en mijn broers gelijk behandelen, ik heb de opportuniteit om te studeren en te studeren wat ik zelf wil. Ik kies zelf welke kledij ik draag en wat ik in mijn vrije tijd doe.

Ik ben mij heel bewust van de vele privileges die ik heb. Sommige mensen vragen mij dan waarom ik zo gepassioneerd ben als het op feminisme aankomt. Ik schiet toch niets tekort? Nee, klopt. Maar vele meisjes en vrouwen wel. Als ik alleen al naar mijn mama kijk weet ik dat zij niet dezelfde privileges als mij gekregen heeft en dat breekt mijn hart. Zoveel meisjes over heel de wereld mogen vandaag de dag niet naar school, worden uitgehuwelijkt of worden gediscrimineerd PUUR op hun geslacht alleen al. Dan spreek ik nog niet eens over huidskleur, nationaliteit en geloof dat er bij velen nog bij komt kijken.

Net omdat ik deze privileges heb en daardoor ook de vrijheid heb om op te spreken MOET ik dat doen. Vrouwen die onderdrukt worden hebben die stem niet, dat is net het punt! Zij kunnen niet eens voor zichzelf opkomen. Zij hebben mensen zoals ons nodig die voor heb willen opkomen. Je moet je maar eens voorstellen dat dat je zus is, of je moeder. Dat zij als minderwaardig gezien worden, gewoon omdat het vrouwen zijn.

Iets dat ik vaak aan mannen zeg is: je moet niet feminist worden voor mij. Mij persoonlijk maakt dat geen zak uit of jij feminist bent of niet. In mijn persoonlijk leven zal dat niets veranderen, ik zal nog steeds mijn rechten die ik heb behouden. Maar het zal heel veel veranderen voor jouw dochter die je misschien ooit zal hebben. Jij moet nu een veilige wereld creëren voor de kinderen van morgen. Dat is onze verantwoordelijkheid. Ik kan me niet voorstellen dat een man het oké zou vinden als zijn dochter niet dezelfde kansen zou krijgen als hij gekregen heeft, puur om een biologisch aspect dat je zelf niet in de hand hebt.

Maar feminisme zit hem in de kleine dingen. Het zit in de gender rollen die ons al van onze 12-jarige (!!!) leeftijd opgedrongen zijn. We zijn het zo gewoon om meisjes aan te leren dat ze voorzichtig moeten zijn en ’s avonds laat niet alleen over straat moeten lopen. Waarom leren we dat niet aan jongens? Of waarom leren we jongens gewoon niet dat je van meisjes af moeten afblijven? Waarom is het zo dat elke keer ik alleen op straat loop en er een man oogcontact met mij maakt ik meteen naar de grond kijk?? Een eerste stap is beseffen dat we onbewust opgevoed zijn in een anti-feministische sfeer. Dat besef alleen al is al een eerste stap in de goede richting voor een betere toekomst.

Maar ook jongens verdienen gelijke rechten. Een heel typisch voorbeeld dat dan naar boven komt is dat jongens zich ook kwetsbaar mogen opstellen. En dat het ook mannelijk is om te wenen. Vanwaar komt het idee dan dat wenen vrouwelijk is? Ah ja, dat is omdat je je dan kwetsbaar opstelt en vrouwen zijn het zwakkere geslacht. Of dat hebben wij ervan gemaakt. Vrouwen zijn alles behalve zwak en het wordt tijd dat mensen echte feministen worden en de essentie gewoon begrijpen.

Ik kan geen énkele reden bedenken waarom je niet feminist zou willen zijn. Als iemand dat wel kan, PLEASE enlighten me! De enige reden die ik kan bedenken is dat je zo gewoon bent aan je white privileges dat het je geen zak kan schelen of andere mensen het slechter hebben dan jou. En dat is echt een verschrikkelijk excuus.